Descobren o segredo dos boitres para poder comer carne en estado de descomposición.

                     

Os boitres poden comer cadáveres en descomposición que farían enfermar a case calquera animal.
Cando un ser vivo morre, unha gran cantidade de microorganismos comenzan a adeixarse ver  nos restos. Moitos deles como por exemplo o ántrax, empregado como arma biolóxica, son tóxicos para outros seres vivos, pero non para os boitres.
Este tipo de prácticas alimentarias aumentan a posibilidade de que os boitres acaben inxerindo bacterias fecais, tóxicas para a maioría dos vertebrados. Cabe a posibilidade de que sexa  unha alianza con este tipo de bacterias o que permita aos boitres resistir ao tóxico cóctel de microvios que acompaña a carroña.
Un estudo dos microorganismos que se atopan no intestino dos boitres rexistrou que dous tipos de bacterias perigosas eran abundantes. Os boitres contan con un sistema de filtrado intestinal que ten preferencia por as bacterias que soen ser tóxicas e non deixa pasar outros microorganismos que viven en armonía con outras especies, como a nosa.

O corazón reacciona en duas fases moi diferenciadas tras un infarto.

Científicos do Centro Nacional de Investigadores Cardiovasculais (CNIC) demostraron que o corazón reacciona ao infarto de unha maneira moi diferente a como se pensaba hasta o momento. Antes desta invertigación dábase por feito que inmediatamente tras un infarto producíase unha reacción que incrementaba o contido de auga e células inflamatorias no tecido infartado e que permanecia estable durante case unha semana. 

O equipo de invertigadores liderado polos cardiologos Borja Ibáñez e Valentín Fuster, fixo uso da tecnoloxía de imáxes máis avanzadas para demostrar que este dogna clásico é incorrecto e o corazón actívase con duas reaccions edematosas moi ben diferenciadas e separadas no tempo.

Un modelo similar ao humano.

O descubrimento principal do estudo e que é un modelo experimental moi similar ao humano, o tecido miocárdico ten unha reacción moi aguda, caracterizada por o desarrollo inmediato de unha reacción que fai que o que o tecido infartado duplique o seu volume en poucos minutos.

Imáxes dunha resonancia magnética do mesmo suxeito en diferentes momentos da primeira semana

 post-infarto. 

Catro días despois do infarto, o tecido cardíaco sofre unha nova reacción inflamatoria que volve a facerse máxima unha semana despois do primeiro suceso.

O carpinteiro imperial está en perigo crítico de extinción.

O carpinteiro imperial (Campephilus imperialis) foi incluído pola IUCN na listaxe de animais en perigo crítico de estinción. O paxaro carpinteiro non foi visto vivo con rexistros fiables dende 1956, esto unido a que se produciu unha gran destrución medioambiental e a caza, pensase que levaron a especie á extinción.
A través do mapeo e do análise do hábitat non se cree que ningunha poboación pudera sobrevivir, en todo caso se quedara algún exemplar, o estado do hábitat convertiu a súa situación na de un paxaro virtualmente extinto. Sen embargo aínda non pode ser tomado como extinto oficialmente, así calquera resto de poboación sería demasiado pequeno, e por esta razón consideraselle en perigo crítico.
Dende logo a súa caracterización máis popular é a dos debuxos animados do paxaro tolo, isto non axudou a salvar a estes fermosos paxaros.

                                               

Unha muller sobrevive logo de 45 minutos sen pulso tras unha cesárea.

Unha muller deu a luz a unha nena sá antes de que o líquido amniótico entrara no seu torrente sanguíneo e corazón creando un vacío e frenando a circulación. Os médicos aseguran que a miúdo esta é unha condición fatal. Un equipo de doctores da saúde posou tres horas intentando revivir a esta muller despois de unha inusual embolia de líquido amniótico. Cando os médicos se dispoñían a pronunciar a morte de Ruby Graupera Cassimiro, un bip indicou un latido do corazón en un dos monitores. A pesar de estar 45 minutos sen pulso devido a unha complicación na súa cesárea, non sufrio ningún tipo de dano cerebral.

Descobren o xen mutado que causa a morte súbita.

Un estudo basado na secuencuación do xenoma de pacientes españois con miocardiopatía hipertrófica causante da morte súbita hereditaria, permitiu identificar unha nova forma hereditaria desta enfermidade e decubrir o xen mutado responsable do seu progreso. Esta invertigación proporciona novas claves acerca das alteracións moleculares responsables dunha enfermidade que causa numerosos casos de morte súbita.

A miocardiopatía hipertrófica é unha enfermidade relativamente frecuente que representa unha das principais causas de morte súbita en adultos xóvenes. 

Esta mutación provoca a formación de agregados de estas proteínas no músculo cardíaco que se acumulan co tempo e impiden o correcto funcionamento do corazón. 

Este descubrimento permitirá identificar aos portadores de mutacións, que serán obxecto de seguemento clínico contínuo e se fose necesario implantaríaselle un desfibrilador que evite o procedo que desencadea a morte súbita en estes pacientes.

O curioso mono da nariz plana.

Este curioso mono de nariz plana conocese científicamente como Rhinopithecus strykeri e foi descuberto por un grupo de primatólogos de Birmania. 

A principal característica de este extraño mono é que ten a nariz doblada cara atrás, o cal o fai estornudar cada vez que chove, pero para evitar que a chuvia empape a súa nariz, este animal pasa eses días sentado coa cabeza encaixada entre as súas pernas. Outra característica propia de esta especie é que ten un abundante pelaxe co que consegue resistir nos días de inverno.

A comunidade científica aínda non sabe moito desta especie recién descuberta, a pesar disto os cazadores locales xa coñecían a especie e chamabanlles 'nwoah' que no seu dialecto significa 'mono coa cara xirada cara arriva' e aseguran que é relativamente fácil de detectar.

Crean ratos transparentes para estudar a evolución de enfermidades.

             

Científicos xaponeses lograron este avance gracias a un cóctel de substancias químicas que denominaron Cubic o que produce a decoloración do sangue progresivamente. Lograron facer transparentes ratos adultos, vísceras...
O equipo de científicos explica que este feito permite observar os órganos e estudar a evolución de enfermidades como o cancro ou a diabete sin a necesidade de diseccionar os animais.
Este proceso consiste en introducir progresivamente un cóctel de substancias químicas denominado Cubic a través dos vasos sanguíneos dos órganos dos ratos, o que decolora con éxito o sangue.
Tras expoñer os órganos ao Cubic entre 10 e 14 días, o equipo logrou volver transparentes vísceras concretas dos animais e ratos adultos enteiros, aínda que xa podían volver transparentes fetos de rato e o cerebro de ratos adultos, este cambio supuxo un gran avance para a ciencia.
Tamén observaron que se un rato é diabético, volvendoo transparente excepto a zona do páncreas poderían saber o procedo mediante o cal ese tipo de células se reduce en número debido á enfermidade.

Xúpiter volve facernos un guiño.

Xúpiter mostrounos de novo o seu ollo, só en contadas ocasións conseguimos observar o seu guiño.
A mirada do planeta foi descuberta por o telescopio Hubble da NASA que captou este fenómeno en abril pero non foi esta a única vez. Por sorte o ollo de Xúpiter puido ser inmortalizado para ser mostrado ao mundo.
Como mostra a imáxe, na superficie deste planeta resalta un círculo negro, este fenómeno sucede de vez en cando e é cando a Xúpiter lle gusta botarnos un ollo.
As responsables deste fenómeno son as lúas que xiran ao seu redor e que ao interpoñerse entre a lente do telescopio e o planeta crea este efecto ocular.
A mancha de abril era a sombra da lúa Ganímedes, un dos satélites máis grandes que ten Xúpiter en órbita.